นักวิจัยอธิบายการกระจายตัวของละอองไอที่เกิดจากคนขณะเดินขึ้นและลงบันไดแบบจำลองว่าละอองระบบทางเดินหายใจตกลงมาจากหุ่นจำลองภายในอุโมงค์น้ำได้อย่างไร ซึ่งเอียงในมุมต่างๆ เพื่อเลียนแบบคนกำลังขึ้นและลงบันได รูปแบบการกระจายของละอองสองรูปแบบที่แตกต่างกันนั้นเกิดจากกระแสน้ำที่ต่างกันผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าเราควรไอโดยก้มศีรษะลงกับพื้น

เพื่อให้แน่ใจว่าละอองส่วนใหญ่เข้าสู่บริเวณที่ตื่น หุ่นจำลองแบบพิมพ์ 3 มิติแบบกลุ่มที่ใช้เรซินสีขาว ซึ่งแต่ละตัวมีมุมเอียงต่างกันเพื่อแสดงถึงการเอนตัวที่เราทำตามธรรมชาติเมื่อขึ้นบันไดและเอนหลังเมื่อเราเดินลงหลังจากวางนางแบบแต่ละคนในอุโมงค์น้ำ พวกเขาแนะนำไมโครสเฟียร์ที่เป็นแก้วกลวงเข้าไปในอุโมงค์ เมื่อส่องสว่างด้วยเลเซอร์ ไมโครสเฟียร์แก้วช่วยให้เห็นภาพการเคลื่อนไหวที่ไหลอยู่ด้านหลังหุ่น สนามการไหลนี้ ซึ่งมักเรียกว่าการตื่น ได้รับการศึกษาโดยใช้เทคนิคที่เรียกว่า velocimetry ของภาพอนุภาค ในการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์ อนุภาคที่อยู่ต่ำกว่าศีรษะและเคลื่อนเข้าหาพื้นจะติดอยู่ในการปลุกของหุ่นแต่ละคนและเคลื่อนลงด้านล่าง ปรากฏว่าอนุภาคที่อยู่เหนือศีรษะสามารถเคลื่อนที่ได้ในระยะทางที่ค่อนข้างไกลในแนวนอนราวกับว่าพวกมันถูกปล่อยออกมาจากส่วนบนของศีรษะ สำหรับหุ่นที่สะท้อนความเอียงในการขึ้นบันได อนุภาคจะรวมตัวกันอยู่ใต้ไหล่และเคลื่อนลงด้านล่างด้วยระยะการเดินทางสั้น สำหรับการจำลองการลงไป อนุภาคที่กระจายไปทั่วศีรษะของบุคคลนั้นถูกลำเลียงไปในระยะไกล